تعداد بازدید 643

بسم الله الرحمن الرحیم

معجزه اول:

از صاحب (کشف الغمه) علی بن عیسی اربلی روایت است: من در اکثر اوقات قصه غریبه اسماعیل هرقلی را که نزدیک واقع شده بود بنا بر غایت تعجب نقل میکردم . قضا را یکی از حضار گفت: «من شمس الدین ابن محمد پسر اسماعیلم» مرا از آن حسن اتفاق خوش آمده، از او سوال کردم «پدر خود را در وقت مرض دیده بودی؟» گفت: «نه در آن وقت خرد بودم، اما بعد از صحت مشاهده کردم، موی از آن رسته بود»

شرح این قصه اینکه: اسماعیل هرقلی ریشی و جراحتی در ران راست پیدا شده بود که به هیچ دوا بِه نمی شد. آخر درد خود را به جناب سید رضی الدین ب طاووس گفته ، سید، جراحان جمله را طلب کرده از ایشان علاج پرسید ایشان به اتفاق گفتند «علاج این منحصر است به قطع آن و قطع آن ممکن نیست زیرا این قرحه در حوالی رگ اکحل واقع شده که در قطع این انقطاع آن رگ هست و انقطاع آن مستلزم هلاکت»

چون سید آن وقت متوجه بغداد بود او را همراه برد و به جراحان آنجا نیز نموده همان جواب گفتند اسماعیل گوید: «چون قطع نظر از علاج کردم یأس تمام دست داده، پس متوجه مشاهد مشرفه سر من رأی گشتم و از روی عجز و شکستگی روی طاعت به قبله دعا آوردم ، شبها دعا نمودم و از بواطن ائمه ی هدی(ع) استعانت میجستم تا روزی به واسطه ی تطهیر به کنار دجله رفته و غسل کرده و جامه ی پاک پوشیدم. در هنگام برگشت چهار سوار دیدم همه شمشیرها در میان بسته یکی فرجی پوشیده بود ویکی نیزه در دست به من رسیدند»

پس آن فرجی دار به من گفت: « پیش آی تا زخمت را بکنم»

چون پیش رفتم دست دراز کرد آن را بفشرد چنان که درد بسیار بر من رسید و آن نیزه دار گفت:

« اَفلَحا و اَفلَحتُم ان شاء اللّه تَعالی» اوگفت به من: «این صاحب الزمان است»

من بی تاب شده رکابش را بوسه دادم و دو رکابش دویدم

آن حضرت فرمود: «برگرد صلاح در این است»

پس ضرورت توقف نمودم چون آن حضرت روبه عقب کرد گفت: چون به بغداد برسی منتصر تو را طلبیده، چیزی خواهد داد»

زمانی که مرا حیرت روی نمود ایشان از من غایب شدند!

پس از آن که مردم کیفیت آن سواران پرسیدند گفتم: «صاحب الزمان(عج) بود»

مردم کفتند :«چرا زخم خود باز ننمودی»

گفتم: «آری نمودم» پس ران راست را ملاحظه کرده اثری از زخم نبود

مرا از کمال وحشت گمان شد آن زخم بر ران چپ بوده لاجرم آن را نیز گشاده اثری ظاهر نبود

بنابراین مردم هجوم آورده لباس مرا به واسطه تبرک وصله وصله کردند

صبح متوجه بغداد شدم چون مردم فهمیدند برسر من جمع شدمد نزدیک خفه شوم

سید رضی مرا از آن مهلکه نجات داد و نزد وزیر مستنصر قمی آورد و من قصه بیان کردم

وزیر تمامی حکما جمع کرد و از ایشان پرسید:«تقدیر آنکه را ماده را قطع کننده و آن کس نمیرد چه گاه بشود؟» همه گفتند لا اقل دو ماه اما در آن موضع مغاک سفیدی پیدا شود و مو از آنجا نروید»ا

گفتند:«چند وقت است که ریش این را دیده ای ؟»«هذا عمل المسیح»سید نعره ای زد و بیهوش شد بعد از استماع آن حال هزار دینار انعام به من داد

من هم بنا بر امر صاحب الامر(عج) قبول نکردم

معجزه دوم:

از نصر بن آدم مروی است که گفت: روزی به خانه ای که حضرا صاحب المر در آن خانه بود در آمدم و آن حضرت در مهد آرمیده بود. چون نظرش به من افتاد فرمود:

«ای نصیر آیا مرا میشناسی؟»

گفتم: «بلی، فرزند رسول و میوه ی باغ بتول و مولای منی و فرزند مولای من»

پس فرمودند: «سوال من از تو این نبود»

گفتم: «یابن رسول الله بیان فرما مضمون سوال خود را»

فرمودند: «منم خاتم اوصیاء و خلیفه الارض و سما و حجت خدا به سبب من از روی زمین بلاها مندفع سازد و اهل او را فرج دهد»

معجزه سوم:

ابوعقيل بن عيسي بن نصر گويد: علي بن صميري چيزي نوشت به حضرت قائم(عج) و طلب كفن از ايشان كرد. آن حضرت جواب نوشتند: « در سال هشتادم بدان محتاج خواهي شد.»

چون بدان سال رسيد آن حضرت براي او كفن فرستاد و در آن وقت وفات نمود كه حضرت فرموده بودند!!!

معجزه چهارم:

علی بن ابراهیم فدکی گوید: من در طواف بودم، شش طواف کرده بودم ، طواف هفتم خواستم بکنم ، حلقه ای دیدم از راست کعبه و جوانی نیک روی و نیکخوی ، خوشبو و با شکوه و هیبت سخن می گفت که از آن نیکوتر ندیده بودم و از او خوش زبان تر نبود.

پس برفتم تا با او سخن بگویم ، مردمان مرا زجر کردند از یکی از ایشان پرسیدم «این کیست؟» گفتند «پسر رسول خدا است ، هر سال از برای خاصان خود ظاهر شود و با ایشان سخن گوید.»

پس من گفتم : «به طلب ارشاد و راه راست به تو آمدم مرا راه نمای» وی سنگ پاره ای به من داد ، من روی برگردانیدم یکی از خدمتکاران وی مرا گفت: «فرزند رسول خدا تو را چه داد؟» گفتم :«سنگ پاره»

پس دست باز کردم ، سکه ای بود از زر و او را دیدم که به من رسید و گفت:«حجت خدا برتو ثابت شد و حق بر تو ظاهر گشت و کوری ظلالت از تو زایل شد. مرا میشناسی؟»

گفتم: «نه»

فرمودند:«انا المهدی، انا قائم الزمان و انل الذی املاءها عدلا کما ملئت جورا و ظلما»

معجزه پنجم:

روایت است از احمد بن راشد که او از بعضی از برادران خود که مسلمان بودند روایت کرد و گفت:

من و رفیق دیگر به حج رفته بودیم، در توقف عرفات جوانی دیدیم نشسته و احرام پوشیده بود، نعلین زردی در پا داشت که مطلقا غبار بر آن ننشسته بود و اصلا اثر سفر بر او نمی بود. پس دیدیم که سائلی نزد آن جوان رفت از او چیزی طلب نمود و آن حصرت از زمین چیزی برداشت و به او داد و این سائل دعای بسیار کرد. بعد از آن ، آن جوان از آن موضع برخاست و ما نزدیک سائل آمدیم، پرسیدیم:«آن جوان به تو چه داد؟»

گفت: «پارچه طلایی»

پس از جیب خود بیرون آورد و به ما نمود. به هیئت سنگی به مقدار بیست مثقال طلا بود. با رفیق خود گفتم:« یقین که این جوان صاحب الزمان(عج) بود و ما او را نشناختیم»

از بعضی مردم پرسیدیم:«جوانی چنین در موضعی نشسته بود بلکه شما او را بشناسید»

گفتند:«بخصوص نمی دانیم ، اما اینقدر به ما معلوم شد که جوانی است علوی و همه سال به حج می آید.»

تعداد بازدید 643 ๑۩๑ برخی از معجزات حضرت صاحب الزمان(عج)๑۩๑
نویسنده	پیام