روزگاری بر مردم خواهد آمد که از قرآن جز نشانی ، و از اسلام جر نامی ، باقی نخواهد ماند . مسجد های آنان در آن روزگار ابادان ، اما از هدایت ویران است . مسجد نشینان و سازندگان خطا کاری اند ، هر کس از فتنه برکنار است او را به فتنه بازگردانند ، و هرکس از
فتنه عقب مانده او را به فتنه ها کشانند ، که خدای بزرگ فرماید : (( به خودم سوگند ! بر آنان فتنه ای بگمارم که انسان شکیبا در ان سرگردان ماند ! ))
و چنین کرده است ، و ما از خدا می خواهیم که از لغزش غفلت ها در گذرد .
نهج البلاغه حکمت ۳۶۹
ترجمه محمد دشتی